بررسی کیفیت پیگیری و درمان بیماران دیابتی تازه تشخیص داده شده طی غربالگری

مقدمه: اهمیت غربالگری دیابت ملیتوس در دنیا، مورد بحث و اختلاف نظر است. ضرورت این غربالگری وقتی تأیید می‌شود که برای بیماران تازه تشخیص داده شده، درمان مناسبی انجام شود. این مطالعه به منظور بررسی وضعیت پیگیری و درمان بیماران دیابتی تازه تشخیص داده شده طی غربالگری در شهر اصفهان، یک سال پس از تشخیص انجام شده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی آینده‌نگر 1640 فرد بزرگسال، در مرکز تحقیقات غدد درون‌ریز و متابولیسم اصفهان، در سال‌های 83ـ1382 از نظر دیابت غربالگری شدند. بیماران دیابتی تشخیص داده شده با این روش، از نظر قد، وزن، فشار خون، قند، لیپید و HbA1c در ابتدای تشخیص و یک سال بعد، بررسی و نتایج دو نوبت با هم مقایسه شدند. هم‌چنین نحوه‌ی پیگیری و درمان بیماران ارزیابی شد. یافته‌ها‌: از بین موارد غربال شده 06/5% (83 نفر) دیابت داشتند. شیوع دیس‌لیپیدمی و فشارخون بالا در این بیماران، به ترتیب 3/78% و 45% بود. یک سال پس از تشخیص 1/77% بیماران برای کنترل قند خون درمان ‌شدند، در حالی که 2/49% موارد دیس‌لیپیدمی و 45% موارد فشارخون بالا، تحت درمان مربوط قرار داشتند. پس از یک سال، بیماران بهبود واضحی در متغیرهای BMI، قند، لیپید و HbA1c نشان دادند اما میانگین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک کاهش معنی‌داری نداشت. نتیجه‌گیری: غربالگری دیابت در کشف موارد ناشناخته‌ی بیماری و بهبود وضعیت کنترل قند و دیگر عوامل خطرساز بیماری‌های قلبی ـ عروقی مؤثر است. کیفیت درمان به ویژه در زمینه‌ی کنترل فشار خون این بیماران، ضروری به نظر می‌رسد.